ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ...

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής

Δακρύων μειδίαμα της Σύλβια Λουκά
17 – 12 – 2008

Η γνωριμία μου με τη Σύλβια Λουκά, ξεκινάει γύρω στα τέλη του 2006, όταν εγώ έψαχνα για μια δασκάλα που θα βοηθούσε το μικρότερο μου γιο με την καθημερινή μελέτη των σχολικών μαθημάτων του.

Διάλεξα τη Σύλβια ανάμεσα σε πολλές άλλες συναδέλφους της, διακρίνοντας στο γλυκό της πρόσωπο, τη σεμνότητα και την ευγένεια ψυχής που την έκανε να ξεχωρίζει.
Μετά από ένα διάστημα επτά – οκτώ μηνών, μου αποκάλυψε με το γνωστό ντροπαλό της ύφος, ότι γράφει ποίηση. Ζήτησα να δω τα ποιήματα, που έκρυβε για χρόνια στα συρτάρια της. Αμέσως διέκρινα τον πόνο και την απαισιοδοξία που έβγαζαν οι στίχοι της, κάτι που με εξέπληξε. Στη συνέχεια μου εξήγησε ότι όλος εκείνος ο πόνος που καταγράφτηκε στο χαρτί, ξεγυμνώνοντας τη ψυχή της, αφορούσε κάποιο προσωπικό της βίωμα.
Την παρότρυνα να τα εκδώσει, οδηγώντας την σε πιο βαθιά μονοπάτια στους χώρους της Λογοτεχνίας και της Ποίησης. Έχοντας στο χέρι ένα ισχυρό όπλο, όπως ήταν το πτυχίο της φιλολογίας, και γνωρίζοντας πόσο συναισθηματικό κορίτσι είναι, θεώρησα ότι με σκληρή δουλειά, με πείσμα και μεράκι θα μπορούσε να κάνει άλματα.
Στις 17 Δεκεμβρίου, μια μέρα σημαντική για εκείνη, μαζί με τα γενέθλια της, είδε το όνειρο της να παίρνει σάρκα και οστά, με τη γέννηση της πρώτης ποιητικής συλλογής της, που φέρνει τον τίτλο: Δακρύων Μειδίαμα.

Αγαπητοί φίλοι,

Ζούμε σε μια εποχή, όπου ο ψυχρός υπολογισμός και η ωφελιμιστική θεώρηση των πραγμάτων, συνθέτουν μια ζοφερή εικόνα, εκείνου του κάποτε όμορφου κόσμου που κληρονομήσαμε.

Κι εδώ, έρχεται ο ποιητής, ο αοιδός, που με τη μούσα του, τον αποχτώντα δηλαδή λόγο, επιστρατεύονται όλες τις λέξεις που μπορεί στους πλέον απίθανους συνδυασμούς, να κατασκευάσει ένα χείμαρρο από αισθήματα, ήχους και νότες, και να μιλήσει στον μέσα μας άνθρωπο, στην πνευματική μας δηλαδή υπόσταση, και να μας ανεβάσει σε άλλα επίπεδα, όπου βρίσκεται η ψυχική και πνευματική ανάταση.